Ο κακός ο λύκος ειναι μια βολική αυταπάτη

«Ο κακός ο λύκος είναι μια βολική αυταπάτη»

Ένα

αστικό

(Άγιος Παντελεήμονας, βλεπε μαχαιρώματα Πακιστανών μεταναστών, κτλ)

και ενίοτε

περιαστικό

(Μενίδι, βλέπε εκτέλεση  αλβανού μετανάστη, κτλ)

ή και ακόμα και

βουκολικό

(Σέρρες, βλέπε σπάσιμο κεφαλής κομμουνιστών, κτλ)

παραμύθι

των καιρών του μνημονίου

(ή όπως αλλιώς θα θυμούνται την εποχή μας οι μελλοντικές γεννιές)

     Ο εικονιζόμενος υποψήφιος ή αλλιώς ο λύκος της ιστορίας μας, ανήκει στην τρίτη μεγάλη κατηγορία ανθρώπων..που με τον ενα ή αλλο τρόπο λέμε σήμερα Χρυσαυγίτες... (αν μπορεί να επιχειρηθεί μια χονδρική κατηγοροποίηση). Ανήκει λοιπόν σε αυτούς...που «συνωστίζονταν» τα προηγούμενα χρόνια στην προβλήτα της ακροδεξιάς,(όπως οι μικρασιάτες το 1922 στα βιβλία ιστορίας της Ρεπούση) στα δεξιά του κοινωνικού δάσους κυνηγημένοι από τους αναρχοκομμουνιστάς που εκμεταλλευόταν την εμμονή της Πολιτείας (ευφημισμός του Κράτους)....να ηγεμονεύεται από τη Αριστερά .... (όπως συνηθίζει να  λέει και ο ομογάλακτος τους, Γίγας-Κύκλωπας-Αίαντας Άδωνις Γεωργιάδης)

Πρόκειται για τους λεγόμενους επαγγελματίες της μη αστυνομικής βίας (ως εκ τούτου πρόκειται σαφώς για μαύρη και ανασφάλιστη εργασία.. ίσως αξίζει να δει το θέμα και το ΠΑΜΕ)...προερχόμενοι κυρίως από τον επαγγελματικό χώρο ... των μπράβων ...των σωματοφυλάκων.. των εκβιαστών... των αρχιχουκλιγκάνων...των νταβατζήδων...κτλ (για περισσότερα ενημερωθείτε από τον κατάλογο της ICAP στην κατηγορία «υπόκοσμος»).
Οι άνωθεν αναφερόμενοι χαρακτηρισμοί δεν επέχουν την θέση καμιάς απαξιωτικής αναφοράς ηθικολογικού τύπου...καθώς όπως έχει πει και ο Τζιμάκος (ο Πανούσης) :

καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή...εκτός απο αυτή του βουλευτή και του μπάτσου... ο εικονιζόμενος λοιπόν... αποτελεί συνήθως  το «ποντίκι» (αναφέρομαι στον μυ) της υπόθεσης... αλλά και τον εύκολα αναγνωρίσιμο λύκο, έτσι ακριβώς όπως τον περιγράφουν τα στερεότυπα των παγκόσμιων παιδικών παραμυθιών...και περιορίζεται συνήθως στον ρόλο αυτό ....αφού οι ντόπες, οι «πρωτεΐνες», η sport time, το kick boxing, οι τσόντες και το blog : www.gamo derno plironomai reyomai ws Ellin.blogspot.gr δεν βοηθούν ιδιαίτερα στην ανάπτυξη άλλων ακροδεξιοτήτων. Όπως όμως όλοι γνωρίζουμε ....τα παραμύθια ειναι μεταφορικές διηγήσεις με βαθύτερο παρόλα αυτά .... νόημα...

ΑΡΑ !!!

Δεν μπορεί να γράφτηκε ένα ολόκληρο παραμύθι...και να διαβάζετε πεντακόσια χρόνια ως το μπεστ σελερ του ύστερου μεσαίωνα....μόνο και μόνο για να πει το προφανές...

Οτι δηλαδή...

Ο λύκος είναι πάντα εδώ...στο δάσος ..δηλαδή,...
Κάποιο άλλο νόημα θα κρύβεται σε αυτή την κατά τα άλλα....απλοϊκή διηγηση.... !!!!

ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ....

Στην δεύτερη μεγάλη κατηγορία χρυσαυγιτών ....

ανήκει η μεγάλη πλειοψηφια των λεγόμενων υποστηρικτών και ψηφοφόρων,

ή διαφορετικά τα λοιπά ζώα του δάσους,

που ζουν ασθμαίνοντας

και ασθμαίνουν προσπαθώντας να ζήσουν ...

Εδώ η περιγραφή είναι  ένα  ακανθώδες ζήτημα και απαιτεί τιτάνια προσπάθεια.....

Ανάλογα με το επιβάλλει η οικονομική και η πολιτική συγκυρία και ανάλογα με το τι προπαγάνδα επιτρέπει το Κράτος να αναπτυχθεί....(το Κράτος...πάλι  συγνώμη..... εννοώ η Πολιτεία, βλέπε: αστυνομία, εφημερίδες, κανάλια, πολιτικό προσωπικό γνωστό και με την κωδική ονομασία « κόμματα ευθύνης» αλλά και ήσσονος βαρύτητας πρωτοβουλίες πλούσιων συνήθως διανοουμένων...καθώς και λοιπές συνιστώσες που’  λεγε και ο Χάρυ Κλυν).

στον χώρο αυτο ξαφνικά....

«πολιτικοποιείται»

ένα εκπληκτικό συνοθυλευμα ενηλικων ατομικοτήτων που στη συντριπτική τους πλειοψηφία, πριν τους αφυπνίσει ο «Αρχηγός», περιορίζονταν σε ρόλους, όπως :

-του συνεπούς μεν αλλά εξαπατηθέντα ψηφοφόρου

-του παλαμακιστή σε συγκεντρώσεις των κομματων ευθύνης

-του χειροκροτητή σε γκαλά πολιτευτάδων της πατριωτικής δεξιάς και βάλε

-του κοινού σε παρουσιάσεις βιβλίων, ταπερ και μασαζοκορσέδων (εκ του γεγονότος ότι οι πλασιέ ειναι οι ιδιοι σε όλες αυτες τις περιπτώσεις)

-του κουτσομπόλη αργόμισθου δημοσίου υπαλλήλου, του ταξιτζή, του ψιλικατζή, του απομαχου της ζωής και οτι άλλο σχετικό με την μπυρίτσα και την παρεϊτσα

-του ανυπόμονου μικροεπενδυτή των μερικών χιλιάδων ευρώ

- του αργόσχολου πελάτη σε ποδοσφαιροτζογοκωλόμπαρα με part time απασχόληση ως χαφιές του αστυνόμου της γειτονιάς

 -  της νοικοκυράς σε απόγνωση

-του χουλιγκάνου μάγκα ψευτοανάρχα, που απ’ την πλατεία εξαρχείων μετακομίζει στην πλατεία Αττικής, περιφέροντας την σαχλαμάρα του σε μορφή γροθιάς, ανταλλάσσοντας το κοκκινόμαυρο αλφάδι με τον κοκκινόμαυρο μαίανδρο και διατηρωντας μονο τον κώδικα του αίματος ως μόνο κοινό παρονομαστή της πολιτικότητας του (τα λεγόμενα και λούμπεν στοιχεία)   

     Μια παρένθεση !!!!

(εδώ ο παραμυθάς ξαπλώνει το μικρόκοσμο του δάσους στην καρέκλα του ψυχαναλυτή) :
 Το ζήτημα του ανθρώπινου εγωιστικού κινήτρου (αυτό  λέγεται με κάθε σοβαρότητα αφού δεν αποτελεί ηθικού τύπου κατηγορία για τους ακροδεξιους, αλλά αναγνώριση μιας πραγματικής και σίγουρα ενδιαφέρουσας πτυχής της διαδικασίας νοηματοδότησης για κάθε ανθρώπινο ον) δεν πρέπει να υποτιμηθεί

(και για τις 3 κατηγορίες  χρυσαυγιτών ... που αναφέρουμε καθώς κάθε διαδικασία «πολιτικοποίησης» εξυπηρετεί ...   εκτός από τα καθόλα κατανοητά ... λεγόμενα στενά «πολιτικά» συμφέροντα του ατόμου (οικονομικές και αλλες θεσμικές διεκδικήσεις...γνωστές και ως «η καθημερινότητα» αλλα και μέλλον των παιδιών μας) εξυπηρετεί επίσης και την ανάπτυξη ενος ευρύτερου κοινωνικού περίγυρου αναγνώρισης (εδώ υπερβαίνεται η παρεϊτσα...αλλά η μπυρίτσα παραμένει πάντα...)

Ειδικά δε για την περίπτωση των ανήλικων ατομικοτήτων της δεύτερης αυτής κατηγορίας, πέραν του ενδεχόμενου τραύματος που τους έχει προκαλέσει η τωρινή αφραγκία τους ή έστω το ζόρισμα στα φράγκα!!!!! αλλά και πέραν της απύθμενης ανασφάλειας που σίγουρα τους προκαλεί η ξετσίπωτη πια διαφήμιση απο τους κολαούζους των media της βέβαιης αυριανής τους αφραγκίας ... πρέπει να εκτιμηθεί η ιδιαιτέρως η συμβολή αυτης της «πολιτικοποίησης»...   στην ανάπτυξη ενός νέου (με όρους mainstream/brand new) ευρύτερου κοινωνικού περίγυρου αναγνώρισης (οι γνωστές ομαδώσεις κύρους κατα τον Πουλατζά) με αναφορές και τεμκμηρίωση: στον μάγκα ξάδερφο ή στον cool  θείο που το κάνει ήδη, στο παλικάρι τον γυμναστή του σχολείου που ειναι σφίχτης και Ελληναράς, στην εμπειρία απ την ζωή της θείας που μαθαίνει για τα κατορθώματα του μικρού της, στο χαμόγελο της γκόμενας του, όταν αυτή βρίζει μελαμψούς στο φανάρι με τις δικές του πλάτες, στην χειραψία του τηλεαστέρα που τον επικυρώνει στην πολιτική ανάλυση του θέματος και στην γλυκιά ματια της φοβισμένης γριάς στη σκιά του ΑΤΜ (που μπορεί και να καταθέτει και το εικοστό μίσθωμα από ακίνητα του μαυραγορίτη παππού) καθώς και πλείστες άλλες ιστορίες της καθημερινότητας και πολιτικής παπαριάς.... Αυτή η συμβολή μπορεί να αποτελεί μία  από τις πιο ισχυρές αιτίες της λυπηρής κατάστασης... που εικονίζεται κάτωθι απο  πρόσφατη «εξορμηση» της Οργανωσης... :

 

Και πάμε σιγά- σιγά στην πρώτη κατηγορία ..... στα εύφορα και καταπράσινα λιβάδια του δάσους...

Εκεί λιάζονται ..χωνεύοντας.. οι στενοί συγγενείς του παρεξηγημένου και ευμεταβλήτου λύκου.....

                                                                                 Οι ύαινες....

                                                 Τα λεγόμενα και κεφάλια της οργάνωσης.....

                   Εδώ συνήθως ...όπως μας διδάσκει η Ιστορία ...έχουμε την αρχή του Απόλυτου Ενός...

Άντε και κανένα υπαρχηγό  (με το ζόρι)...

 Συνήθως...υπήρξαν χρόνια έμμισθοι του Κράτους (Πολιτείας)...είτε άμεσα (ΚΥΠ, ΕΥΠ)

είτε έμμεσα (δουλειές με «φούντες» και «γυναικεία μπούτια»  σε καθεστώς μη απόδοσης ΦΠΑ)

που μετά απο τόσα χρόνια εργασίας για το «Δημόσιο» ως συμβασιούχοι...έφτασε η ώρα για μονιμοποίηση (2 βουλευτικές θητείες ...και τσεπώνεται η παχυλή συνταξη)...

                                                    
 Όψιμοι καθηγητές της κωλοτούμπας ....έφτασε η ώρα τους να έχουν λόγο και δράση ουσιαστική...τα όρια τους θα είναι πάντα αυτά που απαιτεί η περίσταση και αναλόγως προσαρμόζεται και η πολιτική τους πλατφόρμα

Σταθερή είναι μόνο η θέση τους για την εξαφάνιση των  αδυνάτων στόχων (φτωχοί ξένοι, πρεζόνια, άρρωστοι, κλπ) και των πολιτικων τους αντιπάλων (αναρχοκομμουνιστες)...

Στα υπόλοιπα θέματα (τράπεζες, επιχειρηματίες, ξένο κεφάλαιο, κοινοβούλιο, κλπ) ....Είπαμε ....όψιμοι μεν.... καθηγητες της κωλοτούμπας δε...

Η Ιστορία (Γερμανία) έδειξε ...

                                  Ότι αν ποτέ χρειαστεί ξανά να γίνουν «Πολιτεια-Κρατος»...

Θα το κάνουνε με τον ίδιο τρόπο...

Με τις ίδιες μεθόδους... Με την ίδια λύσσα...Με την ίδια ταχύτητα...

Και τότε....

Η πρώτη κατηγορία θα ενσωματώσει και σκυλιά (μαντρόσκυλα και ράτσας)...

δηλαδή και άλλους  «ηγέτες».....

 Η δεύτερη κατηγορία θα αγκαλιάσει και περισσότερους που θα ανέχονται ή και θα συμφωνούν...

Ενώ ....

Η τρίτη κατηγορία να έχει το νου της (φιλική συμβουλή)...

γιατί...συνήθως.. πριν συμβούν όλα τα προηγούμενα ....

προηγείται η Νύχτα των μεγάλων Μαχαιριών.......

(από εκεί που δεν το περιμένουν..το βρίσκουν μερικοί...)....

Καληνύχτα σας......

Και για όσους δεν κατάλαβαν ..

Υπότιτλοι :

στην προηγούμενη ιστορική περίπτωση....

Η Κοκκινοσκουφίτσα... ήτανε η «Αριστερά»..συλήβδην  απο την ποζέ αριστερά μέχρι την αναρχία.....

Επομένως ...τώρα;;;

Σημείωση του παραμυθά :

Νυχτα των μεγαλων Μαχαιριών  :  Αιματηρό ξεκαθάρισμα λογαριασμών στους κόλπους του Ναζιστικού Κόμματος. Έλαβε χώρα το Σαββατοκύριακο της 30ης Ιουνίου και της 1ης Ιουλίου 1934 σ' ένα τουριστικό θέρετρο στα περίχωρα του Μονάχου. Πρωταγωνιστές, από τη μία πλευρά ο Αδόλφος Χίτλερ και οι άμεσοι συνεργάτες του Γκέρινγκ, Χίμλερ, Γκέμπελς και Χέιντριχ ηγετες των SS και από την άλλη τα ηγετικά στελέχη της παραστρατιωτικής οργάνωσης των φαιοχιτώνων της SA (Sturmabteilung).  Τα SS, των οποίων ρόλος ήταν η προστασία των υψηλόβαθμων κομματικών στελεχών, τυπικά θεωρούνταν επίλεκτη μονάδα των SA και δεν ξεπερνούσαν τους 30.000 άνδρες στην περίοδο που αναφερόμαστε,ενω την ιδια στιγμη τα SA ξεπερνουσαν τα 3 εκατομμύρια .Η διαφορά ανάμεσα στα δύο σώματα δεν ήταν μόνο ποσοτική αλλά και κοινωνική-πολιτική. Τα SA στελεχώνονταν κυρίως από τις μάζες και προσδοκούσαν ότι μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, θα ετίθεντο σε εφαρμογή οι αντικαπιταλιστικές εξαγγελίες του εθνικοσοσιαλιστικού προγράμματος.  Αντίθετα τα SS αποτελούνταν κυρίως από την ελίτ των κομματικών μελών και ελέγχονταν πλήρως από την ηγεσία. Στις 13 Ιουλίου 1934 ο Χίτλερ ανακοίνωσε στο γερμανικό λαό ότι 61 άτομα εκτελέστηκαν για την εναντίον του συνωμοσία, 13 σκοτώθηκαν, ενώ προσπαθούσαν να αποφύγουν τη σύλληψη και 3 αυτοκτόνησαν. Σύνολο 77. Ορισμένοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό των εκτελεσθέντων σε 400 κυρίως από την SS με βοήθεια από τη μυστική αστυνομία (Γκεστάπο) και τον Στρατό.. Ο Χίτλερ, με αρκετή δόση αλαζονείας, δικαιολόγησε την πράξη του: «Αν κάποιος με ρωτήσει γιατί δεν έστειλα τους συνωμότες στη δικαιοσύνη, ένα έχω να τους πω: Είμαι υπεύθυνος για τη μοίρα του γερμανικού λαού και γι' αυτό έγινα ο υπέρτατος κριτής». Με τις αιματηρές εκκαθαρίσεις τη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών, το ναζιστικό κόμμα επέβαλε τον απόλυτο έλεγχό του στο κράτος, ο Χίτλερ έγινε ο αναμφισβήτητος κυρίαρχος του κόμματος και κέρδισε την εμπιστοσύνη του στρατού. Τα SS ανεξαρτητοποιήθηκαν από την SA, που υποβαθμίστηκε στη ναζιστική κρατική και κομματική δομή. Κράτος και Κόμμα στη Γερμανία ήταν πλήρως προετοιμασμένα για να χρησιμοποιήσουν την ωμή και κτηνώδη βία τους, προκειμένου να εκπληρώσουν τους πολιτικούς τους στόχους.

τραβέρσο παραμυθάς